| Węgierski epizod 1464 - 1490 Śląsk pod panowaniem Węgier |
| Sejm czeski zebrany w Kutnej Horze ogłosił królem Władysława Jagiellończyka, wbrew stanowisku opozycji katolickiej nadal popierającej Macieja Korwina, także koronowanego na króla czeskiego. Był jeszcze trzeci kandydat do tronu, Albrecht książę saski, wspierany przez Jana II żagańskiego. Jednak jego małe szanse spowodowały, że Jan II żagański w 1471 r. złożył hołd Maciejowi Korwinowi. Jan nie zdołał przekonać uczestników zjazdu książąt śląskich we Wrocławiu do poparcia Macieja w planowanej wojnie z Polską. Dysponując pieniędzmi i wojskiem najemnym Jan II zdobył spalony Żagań Wkrótce po śmierci Jerzego i wyborze na króla Czech Władysława Jagiellończyka ziemie śląskie przejął jego konkurent Maciej Korwin. W 1474 r. wojska polskie dowodzone przez Kazimierza IV i Władysława Jagiellończyków zostały pokonane przez wojska węgierskie. W Muchoborze pod Wrocławiem zawarto układ na mocy którego Władysław został królem Czech, ale Śląsk, Łużyce i Morawy pozostały przy Macieju. W lutym 1477 r. wojska Władysława pokonały na Śląsku wojska węgierskie, dzięki czemu pozycja Jagiellończyka na Śląsku wzrosła. 10 VIII 1477 r. książęta śląscy zawarli z Władysławem pokój, który miał trwać rok. Ostatecznie konflikt rozwiązano zawartym 7 XII 1478 r. pokojem w Ołomuńcu, ustalającym faktyczny podział kraju. Czechy pozostały przy Władysławie, a Łużyce Morawy i Śląsk w rękach króla węgierskiego Macieja. Obaj mieli prawo używania tytułu króla czeskiego. W razie śmierci Macieja zajęte przez niego kraje mogły wrócić do Korony Czeskiej, ale za wykupem 400 000 guldenów na rzecz Węgier. Król Maciej dążył do scentralizowania władzy na Śląsku co nie cieszyło Ślązaków. Swoje rządy sprawował przez nadstarostów: Stefana Zapolyę i Jerzego von Stein, będących także starostami księstwa świdnicko - jaworskiego. |