| Odparcie zarzutów regermanizacji Dolnego Śląska |
| Aussie, ten goral wyglada na zadomowionego pracowal we wroclawskiej esce, zajmowal sie koszykarzami slaska Wroclaw. Jesli uwazacie, ze problem nie istnieje- OK. Wkład Ślązaków we wczesny rozwój nauk zootechniczno-weterynaryjnych O przeszłości, która zacznie się od nowa Śląsk, jako region centralnej Europy, o powierzchni ponad 50 tys. km kw. był zawsze terenem, na którym krzyżowały się szlaki komunikacyjne i handlowe z zachodu na wschód i z południa na północ. Dlatego region ten zamieszkiwało wiele grup etnicznych, z konieczności współżyjących ze sobą i na przestrzeni wieków asymilujących się do społeczności zaliczonej do oddzielnego narodu śląskiego. Szczepy zamieszkujące Śląsk Szczepy illyryjskie 700–400 r.p.Ch. Scytowie 600–500 r.p.Ch. Silingowie 600–400 r.p.Ch. Celtowie 400 r.p.Ch. Wandalowie, Burgundowie 200–300 r.p.n.Ch. Zachodni Słowianie 400–600 r.p.n.Ch Słowianie, Niemcy, Walonowie, Żydzi Od 1200 r.p.n.Ch. Walonowie, Żydzi, Polacy, Niemcy,Ukraińcy, Litwini, Białorusini, Grecy po 1945 roku Z nowszych przekazów historycznych wiemy, ze szczepy zamieszkujące Śląsk nie opuszczały całkowicie tych terenów. W okresie wędrówek ludów, będących formą wyjazdów eksploracyjnych, na miejscu zostawały dzieci, kobiety, starcy, kalecy i wszyscy ci, którzy nie podołaliby wyczerpującym i niebezpiecznym wędrówkom. Tak z pewnością było i na Śląsku, gdzie rody, szczepy i grupy etniczne prawie z całej Europy osiedlały się i zamieszkiwały w różnych okresach. Asymilacja biologiczna umożliwiała wzajemne przekazywanie sobie wiedzy i wszystkich cywilizacyjnych nowości. Miało to potężny wpływ na kształtowanie osobowości i zdolności kulturotwórczych i naukowych mieszkańców Śląska. Jest godne uwagi, że specyfika i pewna odrębność kulturowo-cywilizacyjna tego ograniczonego terytorium była i jest dostrzegana, a także podkreślana w historii trzech krajów: Polski, Czech i Niemiec. Jest to po części związane z losami politycznymi tego regionu, spornego od IX wieku. Wyróżniającym się okresem w dziejach Śląska są czasy panowania Piastów Śląskich, które cechowały się tolerancją, pokojowym wzajemnym przenikaniem się plemion zachodniosłowiańskich i niemieckich, Wallonów, Żydów, którzy razem wchodzili w skład jednostek administracyjnych zarządzanych przez władców świeckich lub kościelnych. Z tej mieszaniny społecznej, będącej do XIII w. głównie odbiorcą myśli europejskich, wykształcił się – jak podają historycy – „geniusz twórczy”, który spłacał swój dług kulturowo-cywilizacyjny Europie, w tym przede wszystkim w wielu rodzajach wiedzy przedmiotowej. Od początków XIV wieku ze Śląskiego tygla etnograficznego rekrutuje się większość profesorów uniwersytetów: praskiego, krakowskiego i lipskiego. Z niemieckiej historii Śląska wynika, że założycielem i pierwszym rektorem uniwersytetu w Lipsku (1409) był Jan Otto z Münsterbergu (Ziębice), a w ciągu całego XV wieku co najmniej 25 Ślązaków było rektorami tej uczelni. Polityczna zależność Śląska w historii Rzesza Wielkomorawska VIII–IX w. Korona Czeska IX-X w. Korona Polska 990–1138 Suwerenne Księstwa Śląskie 1138–1335 Korona Czeska (Luksemburgowie, Habsburgowie) 1338–1740 Korona Pruska (Hohenzollernowie) 1740–1918 I podział Śląska (część niemiecka, polska, czechosłowacka) 1918/22–1945 II podział Śląska (część polska, czeska, niemiecka) od 1945 r. Lista lekarzy weterynarii XX wieku o śląskim rodowodzie znanych w Europie jest bardzo długa. Pracowali oni i pracują w większości niemieckich uczelni weterynaryjnych. Wszyscy mają swój znaczny udział w rozwoju ogólnoświatowej medycyny i medycyny weterynaryjnej. Jest to kolejny dowód na wartości pozytywne integrującej się społeczności Europy. Potwierdza to również historia literatury polskiej, francuskiej, niemieckiej. Śląsk jest wczesnym, XIII-wiecznym przykładem powstających obecnie Euroregionów. Potwierdza on zdolności twórcze społeczeństw zintegrowanych naturalnie, bez politycznych ingerencji z zewnątrz. Na Śląsku obowiązywała reguła Średniowiecza. Brzmiała ona: „Polakiem był ten, kto chciał być Polakiem, podobnie Niemcem, Czechem, Walonem czy Żydem. Wszystkich jednak wiązał książę i ojcowizna – Śląsk”. Ta zasada powraca w Unii Europejskiej. Jest to dowód, że historia kołem się toczy lub używając sformułowania Fransois Mitterranda: „przyszłość jest zawsze przeszłością, która zaczyna się od nowa”. Eryk Adamczyk |